Berufsleben Ade
Aun maunch´n Tåg´n
tua i beklåg´n,
daß i kane Kolleg´n mehr håb,
de hoit´n mein Geist nämle auf Tråb.
I reiß´über eana so gern meine Witze,
meine Gedaunk´n de sprüh´n förmlich Blitze.
Dejenig´n um de ´s gaungan is — håt´s denen wås g´måcht?
I waß ´s net — de aundern haum jed´nfolls g´låcht.
Waun i jetzt meine Schmäh måch, daun is kana då,
I sitz gaunz allane und kug´l mi å´.
Waun mi jemaund siacht, daun bezeugt er mir sicher,
daß des net normal is des blede Gekicher.
So g´seh´n is guat, daß kana mitkriagt
Waun si´mei G´stöll gråd wieda vor låch´n biagt.
Und håb i a ka Publikum oiswia zuvor,
Hauptsåch´ is doch — i håb mein Humor.