Beschäftigung
Mi beschäftigt ålle Zeit,
daß i net waß, wås mi gråd g´freit.
Wüll i ess´n — wüll i fåst´n,
wüll i wås tuan — oda nur råst´n?
Wüll i allan sein — oda net?
Wia mir des auf d´Nerv´n geht.
Net zu wiss´n wås i wüll,
vermitt´lt mir a unguat´s G´fühl.
Scheen laungsaum warad´s hoit vernünftig,
åbz´klär´n wås i tua hinkünftig.
A so verplemper i de Tåg,
weul i net draufkimm wås i måg.
Maunchmoi kaun i ´s net vermeid´n
und muaß daun mit mir sölba streit´n,
weul i glaub i wüll wås toan
und daun bemerk — des is net woahr.
Mi entscheid´n is net meglich,
de Versuche scheitern kläglich.
Entscheidung lerna muaß doch funktionier´n,
werd´s weidahin mit Fleiß probier´n.
Und plötzlich waß i wås i wüll:
zu wiss´n wås i måg — is mei Zül.
Aa wauni in Streß kimm — ´s war do´g´låcht,
wauni net dakenn´ wia ma´s måcht.
Doch ois womit ma si´ rechtschåff´n plågt,
im Haundumdrah´n de Zeit verjågt.
Sie rennt dahin — vergeht mir z´fix,
und trotzdem såg´n mir d´ Leit: — tuast du wirkle den gaunz´n Tåg nix?