Sisyphus
I glaub i wår amoi da Sisyphus,
ållweu de sölbe Årbeit wår sei Muß.
Vergleich i des jetzt mit da Hausårbeit,
liegt der Gedaunke doch net weit.
Håst amoi de Fenster putzt,
daun regn´ts sicher, daß nix nutzt.
Staubsaug´n und daun Bod´n aufwisch´n,
daun kummt d´Famülie ham vom Fisch´n.
Aa de Kocherei is z´wida,
Hunger kriagt ma immer wieda.
Oder aa s´Grås mah´n stört mi längst,
weu des wåchst g´schwinda ålsd´da denkst.
De gaunze Årbeit Tåg für Tåg,
is umasunst — is nur a Plåg.
Stund´nlaung hängst meist´ns draun,
doch oft schaut´s aus, du hätt´st nix taun.
Wia da Sisyphus kumm i ma vur,
a Schinderei in ana Dur.
Wår i er vor launger Zeit,
is mei Tuan bestimmt Gewohnheit.
Jed´nfålls hängablieb´n aus jene Tåg,
is, daß i de Årbeit går net måg.
Deshålb håb i aa beschloss´n,
jetzt håb i a neich´s Leb´n, des wird genoss´n.
Åbeschwitz´n ohne Daunk,
måcht an Mensch´n sicher kraunk.
I låß mi net von Streß und net von Gott besieg´n,
in Hinkunft låß i d´Årbeit lieg´n.