Handwerker
Es nervt — es nervt furchtbor, i kriag boid an Håß,
es is auf a Maunsbüld, bei Gott, ka Verlåß.
Då nimmst da aus Einsicht eh scho kann eigern´n
daun tuan da de aunder´n nu d´Oabeit verweigern.
Du brauchst a Firma, — host an Haushoit
du woart´st auf den Hackler doch dabei wirst oid.
Håt er koa Zeit, kunnt er åbsåg´n — doch des tuat er vermeid´n
weu sunst kennt er dir den Tåg net so richtig verleid´n.
Vielleicht faungerst jå wås aunders aun,
åba so hängst de gaunz´n Tåg draun.
Du passt hin und du passt her,
auf d´nåcht begreifst: — heit kimmt er nimmermehr.
Aum next´n Tåg ruafst in da Firma aun:
wo bleibt denn eigentle der guate Maun?
Se tuan eam vateidig´n, haun kräftig aum Putz,
und nehman den Norrntuam daun aa nu in Schutz.
Se vasprech´n dir heilig, du raufst dir de Hoar:
den next´n Termin nimmt er sicherlich woahr.
Doch waun du glaubst: jetzt wird de Såch meglich,
daun håst di täuscht, du woart´st wieder vergeblich.
Und waun er daun kimmt — bestimmt aun an Tåg
wo'st net mit eam rechnest — nur weul er gråd måg.
Schaust eam daun zua, wiara si´de Finger verbiagt,
denkst da: in dera Zeit hätt´i a Lehr´ fertigkriagt.
Du gehst auße, du kaunst eam net zuaschaun
und stockst, weust hearst: — ´s geht hoit doch net ohne Maun.
I måch an Seufzer — des gibt mir den Rest,
im next´n Leb´n wir i a Maun — so vül steht fest!