Schicksalstage
Es gibt Tåge, då geht anfåch ållas daneb´n
und jeder Haundgriff wird zum Problem.
Des Auto streikt scho´ in da Fruah,
bevurst nu wås g´måcht håst, hätt´st scho wieder gnua.
Es drängt de Zeit, du kriagst Besuch,
den Lipp´n entweicht gaunz leise a Fluch.
Da Wåsserschlauch tropft, der de Klospülung speist,
gråd daunn waunstas brauchst, des geht da aum Geist.
Mit´n Zweitwåg´n ins Bauhaus — oh liaber Goott,
ob de Ersåtzlösung paßt? — Wenigst´ fia d´Not?
Daham kaunstas Wåsser net åhdrahn, des Sperrventil hoit,
du muaßt des doch schåff´n, wauns is mit Gewoit.
Z´wenig Plåtz is fürs Zangl, du kummst då net draun,
du kniast di auf d´Klobrüll´n, vielleicht schåffstas daun?
Du hearst an Knacks, de Brüll´n kummt ums Leb´n,
auf zwa Teile sitz´n is net sehr bequem.
Da Besuch is då, du kaunst nix mehr måch´n,
hoffentlich kennan de Leit drüber låch´n.
Drum greif in Hinkunft nix mehr aun, wauns in da Fruah scho´ bärt,
überhaupt, waun di´ des Schicksoi eh belehrt.
Du hätt´st nur miaß´n auf dei´ Auto huach´n,
und de Reparatur a aunders Mål versuach´n.