Warum
Woarum bin i so wiari bin?
Wo kumm i her? — Wo ge´ri hin
Woarum fühl i so wiari fühl?
Bin i woarmherzig — oder do´ kühl?
Woarum tuari des wås i tua?
Is des goar z´weng — oder do´ gnua?
Woarum kriag i des wås i kriag?
Damit ii´s leichter håb — oder mi dawiag?
Woarum g´hert ma des wås ma g´hert?
Woar des a Irrtum — oder bin i des wert?
Woarum schenk i des wås i schenk?
Damit i wen froh måch — oder do´ vielleicht kränk?
Woarum verlieri des wås i verlier?
Is´s Schicksoi — oder kauni wås dafier?
Woarum siach i des wås i siach?
Damit i daun såg´n kaun — des is scheen oder schiach?
Woarum z´reiß i mir ´s Mundwerk über aundere Leit?
Damit niemaund auffoillt — i bin aa net so g´scheit?
Doch ob ii´n erfoahr oder net — den Sinn des Leb´ns,
Der Weg für de Suche woar net vergeb´ns.
Weu im Unterschied zu an Spüü´,
Erreicht im Leb´n a jeder sei´Züü´.
I muaß de Reg´ln goar net versteh´,
Weu wås immer i måch — aum End muaß i geh´!
Woarum solltat daun Schluß sein? — I werd wiedergebor´n
Und damit beginnt daun ållas von vorn.
's kimmt åba gaunz d´rauf aun wo i laundt — a Auswoihl gibt´s immer,
weu waun´s ma durt g´foillt — daun kimm i nimmer.