Wiedergeburt
In meine vurig´n Leb´n wår i a Maun,
ålso i glaub då gaunz eisern draun.
I wüll eich aa glei´ såg´n woarum,
weu so a Maun is gaunz scheen dumm.
De meist´n glaub´n a Frau håt´s leicht,
weu´s später sågt waun ihr ålls reicht.
Sie überseh´n dabei ihr´n guat´n Wüll´n,
für sei´ guat´s G´fühl de Roll´n zum spü´n.
A Frau is nämlich mitfühlsaum,
und glaubt, daß d´Männer aa des haum.
Sie glaubt, daß er sofurt verzågt,
waun er siacht wia sie si´ plågt.
Drum låss´ns eam davaun nix g´spian,
aa waun sa si´ scho glei dawiag´n.
Er muaß jå notgedrungen glaub´n,
des bess´re Leb´n haum de Frau´n.
Åls Maun håb i des aa erfoahr´n,
und bin deshålb jetzt åls Frau gebor´n.
I wår hålt genauso bled,
håb glaubt, daß ´s ma daun besser geht.
Doch jetzt åls Frau bin i hålt g´scheida,
und deshålb denk i aa glei weida.
Aán Leb´n åls Frau zum haum håt aa Profit—
weu de Erfåhrung nimm i mit.
De Männer haum des Leb´n des i gern måg,
verwöhnt von d´Frau´n ålle Tåg.
Drum waaß i aa scho gaunz genau :
auf d´Wölt kumm i nur mehr åls Maun.
Aa waun i wieder bled dåsteh´,
weu d´eig´ne Dummheit tuat net weh.
Und ans fållt ma dazua nu ein,
åls Maun werd´i verheirat´t sein.